özledim seni...

Özledim seni...
Ayrılık yüreğimi uyusturuyor karıncalandırıyor nicedir.
beynimi uyuşturuyor özlemin...
çok sık birlikte olmasak bile
benimle olduğunu bilmenin
bunca zamandır içimi ısıttığını
yeni yeni anlıyorum...
Yokluğun,
Hatırladıkça yüreğime saplanan bir sızı olmaktan çıkıp
mütemadiyen bir bosluğa
Sabahlari seni okşayarak başlamaları
akşamları her işi bir kenara koyup
seninle basbaşa konuşmaları özlüyorum;
oynaşmalarımızı,
yürüyüşlerimizi,
sevimli haşariliğını,
çocuksu küskünlügünü...
Nasilda serttin başkalarina karsi
beni savunurken;
ve ne kadar yumuşak
bir çift kisik gözle kendini
ellerimin oksayışına bırakırken
Gitmeni asla istemedigim halde
buna mecbur oldugunu görmek
ve sana bunları söylemeden
''git artık'' demek
''beni ne kadar çabuk unutursan, o kadar çabuk
kavusacaksin mutluluğa''
demek sana nede zor
seni görmemek ve belki yıllar sonra
karşilastiğımızda
bana bir yabancı gibi bakmanı istemek senden...
yeni bir sevdayı yasakladiğim kalbime söz geçirmek....


Can Yücel

ahh ne güzel söylemis..