Ne çok sevmişim,
Ne kadar büyük yaşamışım ki seni içimde...
Yokluğunun ağırlığı bu kadar yakar olmuş canımı...
Sen sevgilim değilmişsin de, benmişsin sanki..
Canım acıyor, paramparça kalbim..
Aklım belirsiz düşüncelerle dolu
Sanki herşeyin çözümü sensin benim için...
Nasılda özlüyorum seni, sabahlara kadar ismini sayıklayışımı..
Umarsız ama mahçup tavırlarını,benliğini..
Hani bizsiz olmazdı? Nasıl kıydık "biz" bize...
Sevgimize, yaşanmışlıklarımıza, mutluluklarımıza
Nasıl kıydık?
Kıyamadığımdın sen benim, Vazgeçilmezindim ben senin..
Hani nerede kaldı sonsuz yeminler? Süslü Cümleler...
Ne oldu bütün bunlara?
Nasıl düştük biz bu duruma.
Gerçek aşklar hiç bitmez derler, yoksa bizimki yalanmıydı?
Kocaman bir yalanı mı yaşadık biz seninle?
Madem yalandı, madem yoktuk hiç..
Niye sızlıyor içim, neden ismin hala dudağımda..
Yalan olsa hisseder miyim seni damarımdaki kanımda?
Bilmiyorum...
Ama iyi bildiğim birşey var ki;
Gün geçtikçe Senli Umutlarım tükense de, seviyorum seni..
Seni Seviyorum..
Seni...
Seviyorum..
Hepte Seveceğim...
4/8/2011, 14:33 tarafından Misafir
Takvim
Konu: Senli umutlarımM... 
