Susuyorum HüzünLerimin Karsisinda"
Hüzünler.
Düşüncelerimin en ağır yolculuğu onlar
"Hep hakim olurlar bedenimeyüreğimin en can alıcı noktasına yerleşirler Zarar verirler düşlerimeumurlarında bile olmaz Sadece sıcak nefesini solurlar yüzüme bencilce"
Hüzünler.
Linç ediyor yüreğimi konuştukça
Konuştukça düşlerim karanlıkta yüzer usulca.
"Susacaksın".
Yutkunacaksın.
Ama konuşmayacaksın…
"Seni ve beni düşlerin ipine asıyorum Düş’üp kırılacaksa eğerbu uğurda kırılıp parçalansın her şey… Şunu bil artık
"Konuşamıyorum" hüznümün karşısında
Gözlerimde maziye çalan yaşlar birikti Bu nem yavaş yavaş çürütüyor seni ve beni"
Sana bir kelime daha sunamıyorum
Boğazıma ilmek ilmek dokunan hep aynı hisaynı hüznün siması ve aynı hüznün bitik yüzü
Bırak artık
Bırak ki!
Hüznün girdabında esir kalsın yüreğim
"Suskunluğumu" kusmak istiyorum
Haykırırcasına bir "suskunluk" içimdeki
Bağırdıkça ses çıkmıyor ses çıkmadıkça bağırıyorum
Gözlerimden birkaç damla daha düşüyor
Düşüyor.
Düştükçe ölüyor
Cesetleri ise hala sıcak koynumda
Baksana
Dokunsana
Yeter artık yeter.!
Konuşsana.!
4/8/2011, 14:33 tarafından Misafir
Takvim
Konu: susuyorum hüzünlerimin karşısında... 
