İşte yeni bir başlangıç daha.. Yeni bir ilk daha...
Aslında ilk değil bana gelişin. Daha önceler de gitmiştin.. Gidipte, dönmüştün hani...
Alışmıştım bu git-gellerine.. Ve bir gün tekrar geleceğini biliyordum.. Biliyordum da,
Ne bir zaman nede bir saat verebiliyordum.. Oysa ben sana içimde kalan tek bir cümleyle Gel-me demiştim..
Gel-me demiştim ya gelmeyecektin!
Şimdi anladım ki, dilim ve yüreğim aynı şeyi söylemiyormuş.. Gelme derken aslında hep seni çağırmışım...
Yüreğim sana GEL derken "me" eklerini sadece dilim eklemiş... Bazen istemeyerek bazen de susarak
sana Gel-me demişim... Oysa bende hep sana gelmişim, Beni bende ararken senin sıcacık yüreğinde buldum b(s)enliğimi... Seni aramışım her yüzde
ve her yüzü sen sanmışım oysa kimse sen olamaz ki... Bilememişim....
Kimbilir belki de Gelmemeliydin(m)...
Çok zaman geçti aradan, çok şeyler yaşandı ve bitti.. Belki birazda değiştik.. Eskisi kadar masum değilim artık.. Yüreğim ilk aşkta ki gibi heycanlı ve hızlı çarpmıyor.. Galiba büyümüşüm ben...
Çok geç kalmadık mı dersin? S(b)ana... Ya da erken mi bana bu gelişin bilemiyorum...O kadar zaman geçmiş ki sayamıyorum.. Senin gelmenle şunu anladım ki, ben senelerce yada asırlarca hatırlamıyorum, geleceğini bilir gibi sende, seni beklemişim... Zaman ne çabuk geçmiş değil mi? Bunca zamandan sonra, Kimbilir belki de Gelmemeliydin(m)...
Kimbilebilirdi ki, tekrar geleceğin(m)i... Şimdi seninle tekrar birlikte olmanın mutlluluğunun yanısıra tekrar gideceğin(m) korkutuyor beni.. Belki de bu sefer ben giderim senden... Gidemem gitmem ki.. Sende gitme sakın ! Bu son gelişin olsun b(s)ana.. Çünkü B(s)en son kez sendeyim.. Ben sen olmuşum, Sen zaten bendesin...