Ezik cümlelerim… Bu yüzdendir, karşında konuşma cesaretimin olmayışı…
Sahte kahkahalar atmayı beceremedim bir türlü, özlemle kavrulurken yüreğim…
Silahını unutmuş bir asker gibi, kavganın ortasında şaşırmış gibiyim…
Bir sığınak bulamazsam, bu deli okların yüreğimi paramparça
etmeleri içten bile değil…
Korkum nedendir bilmiyorum.. Ölmekten mi? Hayır değil..
“Sensiz yaşamak”tandır belki de…..
Sen gidersen kalamam ben buralarda..
Ben gidersem sen kalır mısın?
Varlığınla yokluğun birken, gitsen ne değişir ki aslında?
Ama hayır… Gönlüm gitme-menden yana yine de…
Gitme!
Beraber göğüs gerelim bu oklara..
Tek bilek olup, yıkalım şu zindan duvarlarını…
Beraber söyleyelim zafer türkülerini..
Gitme!
Bak yağmur yağıyor şehrimize..
Bunca haksızlıklar yaşanıyorken.. bak yağmur yağıyor yine de…
Ayrım yapılmaksızın, dağa, taşa, çiçeğe, yaban otlarına..
Umut! Var demek hâlâ..!
Neden alıpta koymuyoruz gönlümüze, yaralarımıza merhem,
yolumuza meş’ale olacak Umudumuzu…..
Gece ay ışığını beraber izleyip, sevdamıza yeni anlamlar katmak varken,
Her şeyi anlamsızlaştıracak bu gidişin neden???