Seni, seninle paylaşamayacak kadar çok seviyorum. Çabalama sakın anlamak için beni. Benim derdim bendeki benleri, bendeki senleri seninle paylaşmak değil ki…Seninle anlam kazanmadı sahip olduklarım. Ben zaten güneşin parlak bir tepsi gibi kapladığı göğe yabancı değildim ki! Ayın kızıydım ben senden önce de. Simden bir örtü gibi üstüme örter ayı, hıçkırıklarımla renklendirirdim dolunayı…
İçimdeki melankolik kadını besledim yokluğunla…Bir kırmızı kadehin içinde boğuldum yalnızlığımla.Adaklar adamadım kavuşmaların uğruna.Çünkü sen kadar sensizliği de istedim ben aşkın tadına doyasıya varabilmek adına. Özlemek istedim seni, gecelerce uykusuz kalan bir kadının gözünü kapatıp rüyalara teslim olmasını istemesi gibi. Havai fişekler patlamalıydı gözlerimde seni yeniden gördüğümde…Kavuşmanın lezzetini sağlayan özlem değil miydi? Özlenmeyen bir yürekte aşk barınabilir mi?
Bardaktan boşanırcasına yağan yağmurda elin elimde sarılmak istemedim yağmurlara. Yokluğunu yüklenip sırtıma, şeffaflığında hissedebilmek istedim seni umarsızca.Kolaydı ıslanmak sırılsıklam saçakların altında, zor olanı istedim; yağmurla değil, varlığının kattığı yoklukla yıkanmak…Başardım canözüm, az önce okşarken saçımın her bir telini bir sağanak, özleminle sırılsıklamdım sensizliği her bir hücremde anlayarak…
Seni tüm bencilliğimle sevdim…Sevilme ihtiyacımın cevabıydın sen…Aşkın sendeki yansımalarıydı beni çeken. Yankılanan sesimdi, sesindeki. Ben sevmenin bana ait olan kısmını sevdim. Deniz dibinin büyüleyici evreninden çıkıp, vurgun yiyen yanını sevdim. Dingin doğanın içine kattığım fırtınayı sevdim…Belki seni değil, seni sevmeyi; belki seni değil, senin beni sevmeni sevdim…
Ayrılığın bir ahtapot gibi kollarını sardığı bir aşk istedim. Çünkü aşkı tüketecek kadar çok paylaşmak istemedim seninle…Paylaşıldıkça azalır tutku, paylaşıldıkça eskir aşk. İstemedim sıradanlığın gri ezikliğiyle renklenen bir sevdayı. Özeldi, özel kalmalıydı. Özlemeliydim hep seni, istemeliydin hep beni. Kavuşamamanın, yoklukların devasa gölgesi olmalıydı üzerimizde…
Ben seni kavuşmak için değil, kavuşmayı özlemek için sevdim…Öyle bir imza attın ki sol yanıma, gizli gizli dolaşıyorsun bedenimin her yanında…Öyle bir yazıldım ki alnına, taşıyorsun gitsen de dünyanın öbür ucuna…Buydu istediğim hayatıma anlam katan adamım, ben sensiz, sen bensiz hep yarım kalacak bir yanımız… Yıkıldığım bir andı…Sesini duysam yapmayacaktım , gitmeyecektim bir başkasına. Yıktığın ırmaklara bir başkası dokunmayacaktı , sarılmayacaktı ince belime. Hani suyuna ayaklarımızı dokundurduğumuz gözyaşı hatırladın mı sevgili ?
Bırak git. Ben çoktan kirlettim seni…Haketmediğim bir sevgiye ayaklarım sürüklenerek gittim.Bekleyemedim seni. Bak gök kuşağı üstümüzden geçmiyor , ellerimiz buluşmuyor. Kimse benim gibi isyana bayrak çekmiyor. Ben gidiyorum sevgili…Taşıyamadım seni bulutlar üstünde, kirlettim. Bırakta güneş başkaları için açsın.Artık bize doğan gülümseyen güneş bitti , gitti, terketti.
Şimdi gecenin koynunda erime vakti. Sen git , düşünme beni…Bu sevgiye gereken önemi ben vermedim…Halen botlarım suyun içinde , giderken onlarıda al…
Sen deme , söyleme yüzüme…Biliyorum kapının rengini , sus her zaman ki gibi kaşlarını çat. Giderken masum davranmak ( ikimize ) yakışmıyor Hoşçakal kirpiğim… Gözyaşlarımla seni ıslattığım için özür dilerim
4/8/2011, 14:33 tarafından Misafir
Takvim
Konu: Hayallerim Aşkım ve SenN... 
