'Düş` aятığı ÖLüмLєя../ Dєямaη`sızıм..'

Maziyi Taşıyan Düşleri Söyleyen
O Şarkılar Neyi Anlatır? Rüzgârı Dinlemek Zamanı Şimdi..

bir tren geçebilir böyle anlardan
sürükleyip tünel korkularımı, peşinde sinsi hayaletler
yanı başımda koşturuverir eflatun bir deniz
dalgalanır kıyıları
o şehrin saklı hüzünlerine karışır, ah gizli hazinem
buğulanır gözlerimde hasreti yitirilmiş sevinç…

fonda bir rüzgâr söyler şimdi o eski zamanları

bakarsın
yakamoz olurmuşum, kıyıyı bekleyen sis
sabırsız bir vapur düdüğünde heyecan
bakarsın, uçuşurmuş ardımda güvercinden etekliğim
kırmızı kirazlar tatlanırmış hasır şapkamda
serçe yüklü bulutlara sevinirmiş mavi kanatlı kelebekler
takarmışım bileklerime sevinçleri
tebessüm oluverirmiş susam taneleri dudaklarımda
çınlarmış gar kubbeleri martı çığlıklarına karışıp
maviler alırmışım, mavileri kulaklarıma takıp dönermişim
dönermişim, dönermişim…
İstanbul olurmuş
çocukluğum İstanbul
düşleriyle

sevişmekten yorgun düşmüş gün dönermiş
eskitilmiş gözlerini yumduğunda kadınlar, silip yaşlarını
usulca uzanır biri, söndürür ışığını zamanın nihayet
vagon sesleriyle yiter uzaklara, o eski zaman şarkıları..

(ayların sekizine)

Bahar taşır ellerim,
Nefesinle patlayan tomurcuk
Bereketli gülüşler sunar bahçemizde,
Ve gözlerinde sana dair
Bir ışık, bir ateş parçası
Paletinde bütün renkleri
Seyrimizin,
Görürsün!

Bir avuç bahrevandır gök,
Kıyılarımda umutlardır kimsesiz,
Gri, sisli çakıl taşlarım
Atarsın!

Sahili şen dalgalarının,
bereketli melodileri çınlar kulağımızda,
Varolmanın dayanılmaz hafifliği,
Ve o sessiz serinlik,
Ve umutlarımız,
Ve yenibaharlara çıkma ihtimali
Ve şarkılarımız
Gizlice büyüyor karanfil
Seyrinde yeni düşler görmek mümkün sevgilim
Dalarsın!

Sus!
Sana bakıyor çiçek
çekiyor içine
bu kez senin kokunu
sonra içinde tutuyor,
seni bekliyor,
gelmeni,
çiçek
sus!
diyorum,
yeni bir bahara
sus'uyor!

Bir yarım ada çaresizliğiyle,
Tek elimle sallanırken köprüde,
Üstümde bir parmak toz…
Bayrama vesile
Ümidi kes benden,
külleri havaya savur,
Kanları denize akıt…

Keşke dahil olabilseydim bir kuşun masalına
Bir varmışlı bir yokmuşlu ülkelerin insanlarına
Pamuktan prenses, denizden kız gibi
Keşke patika yollardan geçebilen
Neşeyle şarkı söyleyen, yanakları hep pembe olan
Masal kahramanlarından olabilseydim

Ve yine keşke

Keşke dahil olmasaydım oyunlarına, karmaşana
Belki o zaman onlar gibi olabilirdim
Onlar gibi değilim, hayır bana anlatma
Kanat vuran kelimelerle olabilirdim
Onlarla değilim

Sorgulayıcı cümlelerde sadece dünyanın bir yerlerindeyim...

Acımı duvara asıp,
Yurtsuz yağmurları toplamaya çıktım,
Yüksek duvarlı sokaklarda ezildim.
Tütün çekti canım,
Bir sigara yakıp
Titreyen ellerimdeki mayın sancısını sakladım…
Yerde uçuşan gazetede
bir mevsimin ölüm ilanı…

Bir aşkın bittiğinin en belirginleştiği an
Başlamasıdır yeni bir aşkın

Sözsüz bahçenin kapısında söz anahtardır artık kilidine sessizliğin
Ara seslerden tek sesliliğe atonal seslerden tek perde çığlığa durduğu zaman

Sisin içinden geçmiştir ışık gölge içinden gölgelerin
Gülgün değildir pür-i- ten ateşten gülün yandığı akkor zaman

Akrep çoktan sokmuştur kendini kovmuştur yel beyaz tenden
Ten ile tin arasında uzun bir düşe dalmaktadır eskil bir aşk

Bittikçe ve gittikçe uykusuzluğunda yeni bir aşkın
İçinde, ten ile tin arasında siyahlaşan bir incidir aşk

Bir aşkın bittiğinin en belirginleştiği an
Başlamasıdır yeni bir aşkın

Ve unutma: Aşka dokunan eski bir aşktandır.

Ne tür bir cesetsiniz siz böyle gözleriniz hala açık
Üzerinizde karanfiller kurumamış
Ve zihninizde resimler var açık saçık
Nasıl bir cesaretse bu dilinizde hala küfür
Saçınızda izmaritler ve yüzünüzde kül
Ağır bir pişkinlik kokusu teninizde
Elinizde ahlak bayrakları kızıl

Ne tür bir cesetsiniz siz böyle
Aynadan yansıyan yüzüme
Kimsiniz
Nasıl bir cesaretle kimliğime girdiniz

Beni bırakma, çünkü ben unutamam,
Bilmediğim yerlere giden bir trendeyim.
Beni bırakma, çünkü ben unutamam.
Gökyüzünden süzülen martının gözlerindeyim.
Korsan bir bakıştan ibaret değilim.
Sahte bakan göze aşinayım, ben iyi bilirim.
Bir zamanlar beni götüren rüzgarları,
Savrulduğum limanlarda özlerim.
Beni bırakma, çünkü ben unutamam.
Lanetliyim...[i]

içimde seni taşıyan gemi batıyor
gemi batıyor! diye başlayan bir mektup getiriyor postacı
postacı uzun süren bir uykudan
postacı bir yangından henüz uyanmış gibi
küllü paltosu, düşlü postalı, elleri
devam ediyor yanmaya; zarfı yırtıyorum
gemi battı batacak; kalbim kımıldamadan duruyor
yosunların arasında

içimde seni taşıyan bir adam üşüdükçe
atkısını sarıyor boynuna; boynu kıldan ince
ortalama bir dizeden daha uzun, terkedilmiş
bir kadından daha sarı, daha ölü, daha az...

tutulmuş bir dileğin tutulmadan önceki hali
kırılmış bir aynanın kırılmadan önce
gösterdiği son görüntü gibi; görüntüdeki kedi
kedinin yapış yapış tüyleri, ıslak burnu, ayakları
yani kendini eriten vasat bir anı

içimde metal bir hüzün garip sesler çıkarıyor
gemi batıyor diyor örneğin, daha bir sürü şey;
örneğin gemi batıyor diyor, başka şeyler de söylüyor
gemi batıyor diyor. gemi batıyor!

oysa batan bir geminin bordasına güneş vurmaz
oysa kimse suçlanmaz çift taraflı cinayetten

gelsen mor bir suç işlerdik bu gece
sen sırtını dönerdin bana; ben iki büklüm
duran bir gemiyi kundaklardım boğazda
elinde gemi batıyor! diye başlayan
bir mektupla postacı dalıp giderdi uzaklara

belki mor bir suç işlerdik, belki bir suçu
batan bir gemi gibi gömerdik içimize
tutulmuş bir dileğin tutulmadan önceki
hali gibi belki de...

Seni seviyorsam bir sebebim var benim
Öyle kolay anlatılacak gibi değil
Yağmurda ıslanmak gibi
Ya da güneşte yanmak gibi...
Sokaklarda yatmamın sebebisin her şeyden önce,
Bir şişe suyla 7 gün heba ettiğimsin
Üşümekten gelir sana olan sevgim,
Aramaktan gelir, bulamamaktan.
Telefonlarımdaki meşgul tonumsun sen benim
Sonbahardaki düşmeyen yaprağımsın
Bütün değilsin tane tanesin
Yani öyle bir anlamlar yükledim ki sana
Altından ancak sen kalkabilirsin...

Aşkın neresine ilişir suskunluk ?
Şiir dökülür tenden
ve geride bırakılır birkaç çağın yanılgısı.
Oysa gök kadar yaygın
bellek ,
kötülüklere karşı.

Vuruldum ben ,
yere düştü cemrem
içimde sisli bir mezarlık
ve
gömülüyor bininci cenazem.
Hikayedir hep
Ruha kısa düşen...

Benzer
Çizgileri benzemezliğinde kıyaslamak net…

Yüzeylerin kalın hatları beli oyuldukça
İp kalıntılarla halat

Uzayan dengeyi sarsmak kısa titreşim
Noktalar dalga devamlı derinde

İnce ayarın aralığını bulmak sıkıcı
Temas keskin cam geçirgen

Canlı görüşün körlüğü bitirmez de
Süresiz izne terk
Ağlamak her zaman yaşlı kılmaz

Her kimse kendine yansır ya
Ne zaman kendinden başkasını görsem
Nerede kayboldum şaşarım

Böyle düşüncelere dalmak da yoktu
Gecenin batık koyuluğunda durduk yere

Mümkünse çık sınırın içinden…

Gece diyorum, kaynağını yutmuş akarsu
Kimileri yalnız kalınca anlar bunu
Belki bir ölüm uzanır masaya
Çünkü, Şiirden kaçarken vuruldum ben sana
Tut avucumdaki beyazları, gece diyorum gece

Aramızda hiç kapanmayan penceredir , şimdi kalbim
Bu rüzgarı da iyi tanırım eskiden, şunu ve onu da
Trenden kafamızı uzattığımızda geçen zamanı da
Bunu bil ,yüzünden başka nereye asabilir ki insan,
Cam kenarında da olsa yalnızlığını
Birde saksıda hep sıkılan bir menekşe
Bu yalnızlığının en güzel ikinci tarifi

Gülümsüyorsun, bu sakladığın en tekil halin
Birden kapı arkasında saklanan çocukluğun çıkar gelir
Elinde bir güvensizlik, her oyunda şah mat
Ne diyorduk ah yalnızlık bunu en çok iki kişi beraberken yaşadık[b][i]

Duvarlar çiziyorum, kaybolan köşelerimi toplayıp
titrek muma kırık yüzler işliyor nefesim
kapı karanlık

nöbetinden düştüm
ay ışığına ateş bastığım acıların

yıldızlar, serseri kumsal, gitarda kirli nota
çıplak tohum ekiyorum sancılı gülüşlere
göğsümdeki vadiyi üşütürken güneş

Duvarlar yıkıyorum, dört yanım cehennem
kapım zincir
silahsızım
ah... toprağa karışır parmaklarım

kanım akar sonbahara
kendimden geliyorum

seni sözcüklerde denedim aşk
hüznü kamplara böldüm de yüreğimde
yaktığım ateşte
bulutlara kazıdım adını

adın gözlerime çekilmiş
sisleri dağıtan
serçe kanadına bıraksın istedim yükünü
her sabah uyanışında ışıklı
penceremde bulduğum bir acı su içimi
konukluğu olsun dilediğim
kartal yuvası uzaklığına taşınmaz
sanıp da yanıldığım adın
- adınla başladım adınla bitecek adsızlığım -

sen yine de beni sözcüklerde deneme aşk
kamplara bölüp de harflerimi
yüreğimde yakılan ateşte
şiirlere kazıma adımı

Yıllar zaten kendine idare, ömrüne ömür katarken
Sen günleri hiç dinleme
Çöpünü boşalttı son gar
Uğurladı kara bir tren bak
Islık ıslığa, çığlık çığlığa akıyor yollarına
Önüne atlama içi boş da olsa, ezecek biliyorsun
Aç ağzını da dinle beni
Yoğun şeyler duyacağın ihtimali var hani
Sen böyle gidersen değil beni
Degil hiç kimseyi duymayı öğreneceksin !

Kafana kurşun, aklına kurşun döktür döktür dolaş sokakları
Yağmur kardeşim oluyor
Islak ve nemli denizlerin mercanımsı maviliğinde
Kendimize umut arıyoruz
Dünyaya ters geliyor benim dik yürümem
Illa kamburu çıksın diyor, evladımın
Ama bana düz döndüğünden, bana ters geliyorsun sen
Benden duyduğunu söyleme kimseye ama, diyor
Gittiğimden değil, sevdiğimden yanmalısın seni
Ben üşümekle yetinirim, işim bu benim
Ve dondurmak mastar değildir
Bana ahkam kesme, gecelerde !
Geceyarısı derin nefes çeker, rüyalarına üflerim derken
Bana sadece korkusunu bırakıp gidiyor zaman-dünya ittifakı.

yapraklar dökülecek ardımızdan Sonbahara dönecek şimdi bu bahar vakti mevsimler
Çünkü bitişi vuruyor saatler
Bembeyaz bir örtü kaplayacak her yanı, soğukİçim üşüyecek sen yanımda yoksun diye
Kal diyeceğim de, gitmeyi isteyen benim galiba
Gidiyorum diyorum, bu dönemeçten sonrası yok diyorumOlmuyor
Sana yakınken başka bir sevdaya dokunulmuyor
İçim üşüyor sevgili
Değince tenin tenime ısınıyorum da yokluğun buna fırsat vermiyorKeşke diyorum ve susuyorum, çatışıyorum sonra kendimleSana yalanlar söylüyorumKendime söylediklerimden daha hafiflerOlmuyor
Biz dediğin, yıkık bir kentin sevdaya yanık çocukları, ayrı düştük ama aynı yürekteyizŞimşekler çakarken senin gözlerinde benim içime düşüyor fırtınalı yağmurlar
Bak yine yağmur var dışarıda, ılık esen rüzgar ve yine İstanbul, aklıma düşüyorsun
Konuş benimle ve söyle, ne var bize dair yüreğinde
Git diyorsan giderim, üç beş kırık cümle bırakarak gerideSadece sevmiyorum de, geriye kalanları düşünmeZaten soluyor susuz kalan aşk, dokunup dökmeSonsuzluğa çıkan bir ses var içimden şimdiBelki bir yakarış gibi, belki de çaresiz;Ben hiç kimseyi bu kadar sevmedim ki
Bana sevdalı gözlerin vardı ya bir zaman
Şimdilerde saklamaya çalıştığın
Giderken yalnız onlar saklı kalır yüreğimdebunu da çok görme

Yazmadıklarından korkarsın en çok yaşadığın hiçbir şey de
Ve adın gibi bilirsin;
Aramayı unutan bulmayı öğrenemez
Bugünler dünlerinden utanıyorsa
Hiç yarın olamayacaklar
Şimdi ne bugünsün ne de yarın
Olsa olsa sadece bir yarım;
Ya da eksilen yanım!
An kaybından ölen zaman
Senden daha katilini bulamadı kendine
Gelseydin eğer kendimi bile kovardım yanımdan
Gelmedin yine kendimsiz kaldım ardından...
Dünyanın bütün dillerinde sustum ve bir şair bıraktım geride
Ekmeğini aşktan çıkaran!

"Sustalı bir aşk senin ki
Sesinle çıplaklaşıp suskunluğumla giyiniyorum"

Kırıklarımı saldım sağ sızıma, sol yanıma ağır geldi artık.
Sustum sandılar. Susmuş gibiydim sadece. Gülmüş gibiydim ağlarken.
Ahh beni hep mutlu gösteren maskem! Düşme e mi yüzümden?
Ne masal kadar parlaktı gözlerimin koyuluğu ne de karanlıktı ışıksızlıkta…
Şaka gibi yaşadım,
Gerçeğine öldüm…
Başucumdaydı hüzün.
İlişmesem de yanına,değdi kanatları dünyama...

Ben yorgunum/ RIhtım tasları yorgun..

duranlardan da sen Çıkmıyorsun?

Bilki bir avuc Biber gözlerime serpilen..

Hala durup siirler yazıyorum yoluna..

Icimde sIkIntInIn en dayanIlmaz sekli
KacIncI kere saatleri susturuyorum
Bnesiz cözülüp,sensiz baglanmasI yokmu balatlarIn
..Tükeniyorum..

karanlık gecelerde
gittiğini anlıyorum...

gök bana,
ben yokluğuna ağlıyorum...

dostlar kadeh kaldırır sağlığıma,
ben senin şerefine içiyorum...

hayat devam ediyor
ben gittiğin yerde duruyorum...

bir elimde hüzün diğerinde pişmanlık
sensizliği tartıyorum...

sevgi,aşk dilden dile dolaşıyor
ben haykıra haykıra susuyorum...

sen benden vazgeçtin
ama ben hâlâ sözümü tutuyorum...

herşey insanlar için
ben yalnızlığı seçiyorum...

şimdi sen gittin ya
hayatı eksik yaşıyorum...

Avuçlarımda uçurum kokusu,
Kendimden düşüyorum.

Bir masala uzanıyor sevmelerim,
Aşktan çaldıklarım dikiliyor karşıma,
Kaçak şehirlerin adressiz yüreği oluyorum.

Hadi gir cümlelerime,
Ayaklandır tüm kelimelerimi,
Seni taşıyan kambur harflerin alnından vur.
Gecenin tüm karanlığını devir üzerime,
Şah damarlarımın sıcaklığını kes,
Buz tutsun bedenim.

Gözlerinin kaldırımlarından düşür beni,
Yağmala yüreğimdeki tüm sevmeleri,
Kalp atışlarıma ihanetini düşür,
Dudak titreyişlerime aldanışlarımın kelimelerini sığdır.

Bana şiirler yazdıran kadın
Hadi alkışla kendini,
Yalan karıştı gerçeğe,
Aldanışlarıma sığdır yarım kalmış tüm yalanlarını.
Gözlerime göm aldatışları,
Hadi adını sen koy sol yanımdan aldığım darbenin.

Uğruna ölmeyi göze aldığım uçurum çiçeği,
Şimdi senden düşüyorum,
İçimi acıtan ayazlardan bile keskinsin.

Boğuluyor şarkımız yutkunuşlarımda,
Dilim dikenli bir tel,
Tüm duvarlarımın çığlıkları devriliyor üzerime,.
Söyle bana hangi acıya başkaldırmam gerek? .

Elimde yarım kalmış bir şiir.
Senli zamana asıyorum yüreğimi
Çığlıklarımdan vuruluyor benliğim.
Hadi tüm yalanlarınla alkışla beni
Boğ yalanlarınla tüm masumiyetimi.

Sen Kötürüm bir zamanın yaşananları ; kirli bir dünyanın çıkarısın artık.

Oysa benim sana olan sevdam.
Bir cami avlusunda bırakılmış çocuk gözlerindeki masumiyetti,
Yükselen ezan sesi kadar berraktı sana,
En masum hallerimin gölgesinde yaşıyordum seni.
Kimseye anlatmadan, aldatmadan!

Ve şimdi çocuk kalbim yarasa sürüsü tarafından katlediliyor,
Geceyi kanatıyor bakışlarım,
Pimini çektiğin yüreğim kan kaybında.
Tüm siyahlar artık benim.
Rengi yok yaşanmışlıkların,
Hak ettim!
Sevdim...
Haykırışlar yetmese de kırılışlarıma,
Sorgusunu bitiremeden sen düşüncelerinin alnından vuruyorum.
Yoksun, yokum, yokuz.
Bitti.

Gitsem Diyorum...ve Biraz Ölsem..!

İskelenin en ucundaki, en gıcırtılı tahtanın üstüne oturmuş, denizdeki nereye gittiklerini bilmediğim, bilmeyi de istemediğim parlak renkli balıklara bakıyorum. Bir süre izleyebiliyorum ancak onları, sadece bir yere kadar görebiliyorum, sonrası görünmüyor.
Nedense her düşüncemin arkasına bir olumsuzluk eki katılıyor bu günlerde... Devrik düşüncelerle pekiştiriyorum bu ruh halini. Düşüncelerimin bağlaçları yok, sırf kafiyeli olsun diye kurulmuş iki yabancı cümle gibi birbirinden kopuk ve anlamsızlar... Hava sıcak, su ılık, toprak soğuk, ben yanıyorum. Gitsem diyorum, şöyle yağmurları olan uzak bir yerlere...

Günahlar gözyaşlarında yıkanır, diyor birisi, yağmurlar kadar çok gözyaşları istiyorum o zaman diyorum içimden... ve eğer ağlayabilseydim ne yağmuru ne de küçük bir ağacın en küçük yaprağına düşen yağmur damlasının süzülüşünü bu kadar çok sevmezdim herhalde...
Gitsem diyorum, balıklarda gitti zaten.

Yıllardır tanıdığım, bana yabancı olan bu evin derin sessizliğinde aslında normal çıkan bütün seslere bile bile kulak verip, kendi kendimi bile bile korkutuyorum. Sonra korkuları susturmak için, kendi kendimi susturup sadece yüreğimi seslendiriyorum, çünkü duymak düşünmekten daha az üzüyor insanı.

Yüreğini ve beynini sırtlanmış, yükünden yorgun adamların halleri geliyor aklıma.

Herkes uyurken korkuyorum, sessizlikten, sessizliğimden... Gitsem diyorum acıları alıp, yalnızlığa sarılmaya..

Yıllardır bilip tanıdığın, yanlış şehirde, doğru otobüse binip, yanlış durakta indiğini fark ettiğinde yürümek zorunda kalmış gibi, geçte olsa gitsem diyorum...

Ve senden daha değersiz olan anlamsız şeylerin bekçiliğini bırakıp, ayağını acıtan ayakkabılara, sıcağa, fırtınaya rağmen ne varsa yakıp yıkıp ardına bakmadan yürümek gibi... Gitsem diyorum biraz, ölsem...

emeğine yüreğine sağlık canım hepsi çok anlamlı tş kler...